De (macro-)economie als zinvol vak
1. Inleiding. Een bekende Bijbelse uitspraak is: “oog om oog, tand om tand” (Exodus XXI, 23:24). Wat wraakzuchtig klinkt. Maar het niet is. Het is eigenlijk een stukje boekhouding, de juiste vertaling schijnt: “1 oog om 1 oog, 1 tand om 1 tand” te zijn. Zie onderaan voor de hele relevante tekst, die deze (niet monetaire) boekhoudkundige insteek duidelijk aantoont en de quote opmerkelijk genoeg in het kader van opgewekte onvrijwillige abortus plaatst. Het is geen wraak, het is recht. Recht, gebaseerd op boekhoudkundige ruilverhoudingen. Waarmee we bij het wezen van de boekhouding zien: getalsmatige verhoudingen van intermenselijke schulden, boetes en verplichtingen, grootheden die in het recht en dus in de moraal zijn vastgelegd – denk bijvoorbeeld aan de wetten en regels die bij ons gelden als een schuld niet (tijdig) wordt terugbetaald, een probleem dat gezien de wetten in Exodus de oude Israëlieten al bezig hield. Wat direct te maken heeft met de (macro-)economie als zinvol vak.
2. De (macro-)economie als zinvol vak. Momenteel is een (kleine) discussie gaande over de (macro-)economie als (on)zinnig vak. Tsja, het vak kan de toekomst niet of slechts ten dele voorspellen. Maar het vak heeft wat het meten van de economie betreft wel degelijk grote successen geboekt. Denk aan de Nationale Rekeningen, die de geldstromen tussen verschillende partijen in de economie weergeven: de overheid, huishoudens, bedrijven, banken, pensioenfondsen enzovoorts. En die ook de balansen van deze partijen en (en daarmee zijn we terug bij de oude Israëlieten) de schulden tussen partijen in beeld brengen. Nu geef ik toe dat er economen zijn, zoals Robert Lucas, die vinden dat schulden niet belangrijk zijn, omdat tegenover elke schuldenaar een crediteur staat: “Nobel laureate Robert Lucas answered a question … if the level of debt was a problem, by telling us that the high level of debt is not an interesting problem, since, for a country as a whole, debt and credit always “cancel out.” Tsja. Meneer Lucas lijkt niet te begrijpen dat economische schulden ook gaan over intermenselijke schulden, boetes en verplichtingen. En als je niet betaalt hoeft je, anders dan bij de oude Israëlieten, geen slaaf meer te worden. Maar in Spanje worden, vanwege schulden en achterhaalde wetgeving, elke dag wel honderden mensen hun huis uit gezet, wegens te hoge schulden (de teller staat op ongeveer 350.000, overigens schijnt het Europese recht zich hiertegen te verzetten). 1 oog voor 1 oog, 1 huisuitzetting voor het niet terugbetalen van 1 schuld. En dat alles is gebaseerd op (monetaire) boekhoudingen, die intermenselijke schulden en verplichtingen aangeven. Dezelfde boekhoudingen en boekhoudkundige systemen die het mogelijk maken de Nationale Rekeningen op te stellen, en daarmee ook schuldenrelaties tussen landen. En die de daarmee consistente statistiek van de geldhoeveelheid mogelijk maken. Dat we dit doen en kunnen is een groot wetenschappelijk succes van de macro-economie. En dit valt beleidsmatig uitstekend te gebruiken. Een bekende economische wet is: “Debts that can’t be paid won’t be paid”. Zulke schulden moeten dus op andere wijze voldaan worden, wellicht door ze kwijt te schelden (wat onder andere de oude Israëliers al deden, trouwens). Of door de schuldenaar als slaaf in eigendom te nemen. Maar dat willen wij niet meer, gelukkig, wat onze opties beperkt. En onbetaalbare schulden kun je in beeld brengen – als een land als Griekenland een tekort op de lopende rekening (deel van de nationale rekeningen) heeft van 15% van het BBP dan is het zonneklaar dat er zeer snel richting ‘onbetaalbaarheid’ bewogen wordt. Nou ja, zonneklaar – de crediteuren van Griekenland gingen gewoon door met uitlenen en ook de ECB sloeg, geïnspireerd door het magische denken van lieden als Lucas, dat vol zit met onfeilbare en alwetende monetaire elven en tovenaars, geen alarm. Maar de macro-economisch boekhouding was, ook toen al, duidelijk. Geen groot succes voor de analytische economie, wel voor het economische meten. Macro-economische statistieken zijn een groot wetenschappelijk succes van de macro-economie. En bijzonder zinvol.
Terzijde: het is bijzonder dat dezelfde boekhoudkundige relaties (balans, winst- en verlies, inkomsten en uitgaven) niet alleen de situatie van landen en bedrijven in beeld kunnen brengen, maar ook die van de allerarmsten (Collins, D., J. Murdoch, S. Rutherford en O. Ruthven (2009), Portfolios of the poor. How the World’s poor live on $2 a day, Princeton University Press, Princeton). Opmerkelijk aan dat boek – net als wij met Kerst geven deze allerarmsten veel geld uit aan religieuze feesten, voor Zuid-Afrikanen is hun begrafenis zelfs hun grootste uitgave ooit. Wat zegt dat over wezen en waarde van het geld?
Enkele Exoduswetten:
Wanneer nu mannen kijven, en slaan een zwangere vrouw, dat haar de vrucht afgaat, doch geen dodelijk verderf zij, zo zal hij zekerlijk gestraft worden, gelijk als hem de man der vrouw oplegt, en hij zal het geven door de rechters.
Maar indien er een dodelijk verderf zal zijn, zo zult gij geven ziel voor ziel,
Oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet.
Brand voor brand, wond voor wond, buil voor buil.
Wanneer ook iemand het oog van zijn dienstknecht, of het oog van zijn dienstmaagd slaat, en verderft het, hij zal hem vrij laten gaan voor zijn oog.
En indien hij een tand van zijn dienstknecht, of een tand van zijn dienstmaagd uitslaat, zo zal hij hem vrijlaten voor zijn tand.
En wanneer een os een man of een vrouw stoot, dat hij sterft, zal de os zekerlijk gestenigd worden, en zijn vlees zal niet gegeten worden; maar de heer van den os zal onschuldig zijn.
Maar indien de os te voren stotig geweest is, en zijn heer is daarvan overtuigd geweest, en hij hem niet bewaard heeft, en hij doodt een man of een vrouw, zo zal die os gestenigd worden, en zijn heer zal ook gedood worden.
