De merkwaardige niet-monetaire monetaire economie van Robert Lucas
Ik ben wat bezig met wezen en waarde van het geld en probeer grip te krijgen op de merkwaardige wereld van de zogeheten nieuw-klassieke economen. En ik begin te begrijpen dat een psychologische duiding hier gewenst is. Robert Lucas (voortbouwend op Paul Samuelson) definieert een wereld waarin:
* de jongere generatie geen geld heeft
* de oudere generatie wel geld heeft
* de overheid het geld schept
* geld niet gebruikt wordt voor transacties in de economie
Het is de wereld zoals een kind die ziet, met munten en biljetten met staatshoofden erop, geld dat een onduidelijke rol speelt als een soort rijkdom of vermogen in de wereld van de volwassenen maar dat binnen het gezin verder niet gebruikt wordt, hoewel je, als je groot bent, natuurlijk deelgenoot zult worden aan dit gebeuren. Het is de modelmatige weergave van een gezinshuishouding… Welk psychisch trauma leidt ertoe dat een econoom de economie als een veilige plekje modelleert door geld er eigenlijk uit te verbannen? Gezien zijn biografie heeft dit wellicht veel met de jeugd van Lucas in de jaren dertig en faillissementen van zijn ouders te maken – zijn modellen lijken op de modelmatige variant van een trauma waarin de onrustbarende kanten van geld worden weggedefinieerd, zie de laatste zin van het citaat. Lees mee:
“In addition to labor-output, there is one other good: fiat money, issued by a government which has no other function. This money enters the economy by means of a beginning-of-period transfer to the members of the older generation… No inheritance is possible, so that unspent cash balances revert, at the death of the holder, to the monetary authority… Within this framework, the only exchange which can occur will involve a surrender of output by the young, in exchange for money held over from the preceding period, and altered by transfer, by the old.”
Overige transacties in deze economie vinden plaats via de truck van ‘de veilingmeester’ waarmee deze economen een boven de partijen staande, alwetende en almachtige instantie bedoelen die er voor zorgt dat iedereen produceert en consumeert naar behoefte en vermogen, rekening houdend met alle andere behoeftes en vermogens (Gelooft u niet dat economen dit soort onzin uitkramen? Lees Fieke van der Lecq, 1998). En endogeen geld bestaat natuurlijk niet, per definitie. “If members of the younger generation were risk preferrers they could and would exchange claims on future consumption among themselves so as to increase variance. This possibility will be ruled out in the next section”.
Bizar.
