Gaat het echt goed in Denemarken? Hmmm…
In De Volkskrant van vandaag een stuk van Bolkenstein, over de Euro. Hij stelt dat het met Denemarken wel goed gaat. Nee dus. Denemarken heeft weliswaar een zeer flexibele economie (althans, economisch-juridisch gezien). Maar dat helpt het land weinig, want het heeft te maken met een combinatie van de naweeën van een huizenzeepbel (hoe zat dat ook al weer, met die flexibele kapitaalmarkten?) en een veel te dure munt, die niet wordt gedevalueerd omdat men weigert de koppeling aan de Euro los te laten. Iets wat Polen en Zweden, buurlanden, wel gedaan hebben. En daar is het de afgelopen jaren in ieder geval wat beter gegaan, dan in Denemarken (zie grafiek). Ik geef hier de werkgelegenheid weer, omdat dat juist het aspect is van de Deense economie waar beleidsmatig veel aandacht naar toe is gegaan en waar men de neo-liberale zaligverklaring van de manager en de downgrading van de mensen die het werkelijke werk doen heeft proberen te koppelen aan het lage-werkloosheidsideaal van de welvaartsstaat. Het houdt niet over, zo te zien. De opmerkelijke neo-liberale fixatie op en liefde voor financiële rigiditeit staat herstel in de weg. Als ik het allemaal goed begrepen heb dan heeft Zweden zijn financiële schuldproblemen rond 1993 al opgelost, inclusief het afschaffen van de hypotheekrente, terwijl de financiële sector in Polen altijd dusdanig krakkemikkig is geweest dat er geen mogelijkheid was voor een financiële zeepbel, waardoor ze het nu wat beter kunnen doen. Hoe dan ook – de beroemde Deense ‘flexicurity’ is geen panacee. Helemaal niet. Markten werken toch anders dan in het Troika-boekje staat. Boeiend.
