(Nog niet genoeg) goed nieuws van de ECB
Update: link toegevoegd naar de ECB bundel (12/8/2012)
Sinds het aantreden van Mario Draghi is een duidelijke verschuiving in de prioriteiten van de ECB waarneembaar, wat mij betreft ten goede en beslist positief voor de geloofwaardigheid van deze instelling:
* Hoewel de ECB officieel nog steeds stelt een gemiddelde groei van 4,5% van de geldhoeveelheid na te streven is duidelijk, mede gezien opmerkingen van Jorg Asmussen, dat dit doel verlaten is en dat men (zoals het een moderne centrale bank, volgens de boekjes, betaamt) de facto de (gemiddelde) rente op overheidsobligaties als doelstelling heeft gesteld. Voor alle duidelijkheid: onder Trichet was de eerste doelstelling nog in beton gegoten (hoewel de bank natuurlijk grotesk gefaald heeft in het zelfs maar aangeven van de tot en met 2007 volstrekt uit de hand gelopen hypothecaire geldschepping in landen als Spanje, Ierland en Nederland).
* De officiële filosofie, gestoeld op de ideeën van ‘economen’ als Robert Lucas en Thomas Sargent, dat een lage, stabiele inflatie in combinatie met deregulering van de kapitaalmarkten volstaat voor een stabiele financiële ontwikkeling is (exact vijf jaar na het uitbreken van de kredietcrisis…) ook verlaten. Volgens een zeer recente bundel betreffende monetaire statistieken is het doel van een lage inflatie is niet meer absoluut. Men begrijpt (eindelijk) dat er meer nodig is voor een stabiele financiële ontwikkeling dan slechts een stabiele ontwikkeling van een beperkte indicator van het prijsniveau (de BBP-deflator is veel omvattender!) en spreekt nu zelfs van een twee te onderscheiden mandaten (waar dus ook meer instrumenten voor nodig zijn). Nogmaals – onder Trichet stonden dit soort geluiden gelijk aan vloeken in de kerk en was men kennelijk echt van mening dat een lage, stabiele inflatie volstond.
* In de bundel stelt men, in die termen (“MICRO-FOUNDATIONS OF MACRO DATA”), de ontwikkeling van waarachtige micro-onderbouwde statistieken voor, dus (mondiale…) gegevens over het financiële systeem gebaseerd op aggregatie van de gegevens van individuele financiële ondernemingen. Natuurlijk is dit wenselijk, maar opmerkelijk en verheugend is de terminologie. Lange tijd was de term ‘micro economische onderbouw van de macro-economie’ gereserveerd voor het aannemen dat er macro-‘nutscurves’ bestaan met de zelfde kenmerken als de (achterhaalde, zie het neurologische werk van Victor Lamme) micro-nutscurves uit de micro-economie, zonder dat dit verder werd of wordt beredeneerd of aangetoond. Deze niet onderbouwde ‘laten we aannemen dat’macro-curves werden dus, in een merkwaardig staaltje van economische ‘newspeak‘, ‘de micro economische onderbouwing’ van de macro-economie genoemd. Het is een goede zaak dat deze term nu voor een werkelijke micro-onderbouwing wordt gebruikt. Een stap vooruit voor de economie als wetenschap.
Opmerkelijk in de genoemde bundel is het gebrek aan probleemstelling, het gebrek aan het noemen van economen zoals Minsky die dit soort zaken al lang geleden benoemden en het gebrek aan een ‘flow-of-funds’ kader voor de genoemde statistieken wat toch, wil men werkelijk vooruitgang maken, het fundament van deze informatie zal moeten zijn. En natuurlijk is een lage werkloosheid aanzienlijk belangrijker voor de ontwikkeling van de maatschappelijke welvaart dan een lage inflatie. Maar toch: een stap vooruit en een erkenning van het inherent instabiele karakter van monetaire samenlevingen (men leze ook Reinhart en Rogoff).
Beste Merijn,
Welke bundel bedoel je?
Groet,
Henk
Beste Henk,
de link was abusievelijk niet toegevoegd,
deze dus:
http://www.ecb.int/pub/pdf/other/centralbankstatistics201207en.pdf?06bcfefb1096871c7cb1fdc2de225eb0