Langdurige werkloosheid, arbeidsmarkt en economische cultuur. ‘Nordic countries’ doen het beter.
Een paar dagen geleden maakte collega Frederik mij via Twitter attent op een grafiek van zijn hand over (het gebrek aan) een relatie tussen wat ik maar de ontslagmacht van de manager noem (gemeten via de OECD methode) en de langdurige werkloosheid. De grafiek maakt duidelijk dat de relatie ingewikkelder is dan het simpele verhaal ‘meer macht aan de managers!’. Nu kan dat ook aan de definitie van de ontslagmachtsvariabele liggen – misschien is dat gewoon een onzinvariabele. Maar ik denk niet dat dat zo is. De grafiek geeft namelijk ook aan dat erkende cultureel/economische modellen een vergelijkbare, van andere groepen landen te onderscheiden flexibiliteits/langdurige werkloosheids relatie hebben (zie beneden de grafiek voor korte definities, het citaat komt van het stuk achter de link).
Het gaat om het Anglosaxische model, het Rijnland model, het Scandinavische model (Nordic countries, officieel inclusief Nederland) en het Mediterrane model. Verder heb ik de transitielanden toegevoegd (dat deze een eigen cultureel/economisch/historische identiteit hebben hoeft geen betoog) zowel als de ‘opkomende markten’. Japan is zelf een eigen groep. En de Nordic countries doen het duidelijk beter – zeker ervan uitgaande dat meer ontslagmacht voor middelmatige managers een negatief publiek goed is.
Wat blijkt
* De marges zijn soms uiterst klein – maar de groepen overlappen elkaar nergens
* wat enerzijds aangeeft dat de OECD variabele in ieder geval ‘iets’ meet, maar dat dit wellicht toch meer ‘de staart van de olifant’ (of in andere gevallen: van het nijlpaard) is dan een afzonderlijk te gebruiken economische variabele.
De definities:
1. Nordics countries. In this study identified as Denmark, Finland, Sweden plus the Netherlands. They have the highest levels of social protection expenditures and Universal welfare provision, combined with large fiscal interventions in the labour market.
2. Anglo-Saxon countries. In this study identified as Ireland and the United Kingdom. These countries feature relatively large social assistance of the last resort and cash transfers are primarily oriented towards people of a working age. Moreover, his model is characterised by a mixture of weak unions, comparatively wide and increasing wage dispersion and relatively high incidence of low employment.
3. Continental countries. In this study identified as Austria, Belgium, France, Germany and Luxembourg. These countries rely heavily on Insurance-based, non-employment benefits and old-age pensions. Large influence of labour unions.
4. Mediterranean countries. In this study identified as Greece, Italy, Portugal and Spain. These social welfare systems typically draw on employment protection and early retirement provisions to exempt segments of the working age population from participation in the labour market. In these countries, the wage structure is covered by collective bargaining and is strongly compressed.
Uitermate interessant bericht! Ik kan zeggen dat ik dit niet verwacht had met deze lastige tijden! Is er een methode om me aan te melden voor deze onderwerpen?