Verminderende inflatieverschillen in Europa
Intro: deze post is geinspireerd door Paul Krugman, die gisteren aangaf met enige moeite de Britse kerninflatie en inflatie exclusief BTW en accijnzen te hebben berekend. Heel goed van deze man: hij neemt de moeite dit te doen! Eurostat heeft deze gegevens echter kant en klaar, hoewel zelfs ik (en de laatste twee jaar heb ik zeker vijf dagen in de week enige tijd op de Eurostat-site doorgebracht) had enige moeite om ze te vinden. Laten we de post opdragen aan de inflatie-angstigen.
De post. Een van de zaken die na 2008 verwarring heeft gesticht onder economen is de trage daling en soms zelfs stijging van de inflatie in crisislanden zoals Portugal, Spanje, de Baltische staten, Griekenland en in zekere mate ook Italië (hoewel dat land een totaal andere crisis kent dan Spanje!). Geen paniek. Enkele redenen waarom de inflatie slechts traag afnam of zelfs toenam (de Baltische staten!) waren de stijgingen van de olieprijzen, die kennelijk meer aantikken in landen met een relatief lager prijsniveau (heb ik gecheckt) en (uiteraard) de stijgingen van de BTW. Eurostat heeft echter gegevens over de kerninflatie, oftewel de prijsstijging zonder de energieprijzen (en de seizoensgroenten heb ik er ook maar uitgelaten, we willen tenslotte niet dat een mislukte asperge-oogst ons beeld aantast) zowel als over de inflatie zonder BTW en andere prijsverhogende belastingen. Ik heb deze gegevens voor de Eurozone, voor Duitsland en voor Spanje op een rijtje gezet (voor Griekenland, niet afgebeeld, zie je, iets heviger, hetzelfde beeld als voor Spanje). En dan blijkt er in de probleemlanden wel degelijk sprake te zijn van een dalende absolute maar zeker ook relatieve inflatie. Wanneer je zorgvuldig kijkt dan blijkt dat de Spaanse inflatie nu alweer ruim drie jaar op of onder het Duitse en zelfs Europese niveau ligt.
Omdat in Spanje de productiviteit sneller stijgt dan in Duitsland betekent dit overigens ook dat de Spaanse economie al drie jaar concurrerender aan het worden is (nou ja, dat is natuurlijk te macro bekeken – de stijgende productiviteit komt grotendeels doordat de relatief onproductieve bouw in elkaar is gezakt. Maar als logisch argument tegen ondoordachte betogen die micro-gebeurtenissen proberen te verklaren met macro-variabelen zoals de economie-brede Unit labor Costs is het natuurlijk wel geldig). Overigens bleek in het vierde kwartaal van 2011 dat, mede dankzij het beleid, de zeer hevige crisis in de Spaanse bouw ten lange leste ook de rest van de economie heeft aangetast. Deze bleef tot dan toe vrij immuun voor de bouwperikelen – een van de redenen waarom de prijzen wellicht niet nog minder snel stegen.
Pretty component of content. I recently came across your website and in accession capital to say that we get actually enjoyed account your site posts. Anyway We’re subscribing to your augment and even I achievement you access consistently rapidly.