DE DOOD VAN DE DAGBLADPERS?
‘Informatie is de valuta van de democratie,’ zo schreef Thomas Jefferson, de Amerikaanse president en verlichtingsdenker. De valuta begint echter op te raken, letterlijk en figuurlijk. Journalistiek begint een schaars goed te worden, terwijl haar tegenhanger de public relations industrie steeds groter wordt. Volgens onderzoek van de UvA zijn er circa 15.000 journalisten in Nederland. Hier tegenover staat een klein leger van 150.000 ‘communicatiemedewerkers’ in de private en publieke sector.
En het wordt alleen maar erger. Met name de dagbladjournaille is het haasje. Het aantal dagbladjournalisten is volgens de NVJ gedaald van 4.429 in 2001 naar 3.158 anno 2010. De kaalslag is nog ernstiger bij de regionale dagbladen. Uitgever Wegener, die vrijwel alle regionale dagbladen bezit, heeft in de afgelopen tien jaar het aantal journalisten gehalveerd en kondigt opnieuw bezuinigingen aan. In menig gemeenteraad zit al geen journalist meer mee te kijken – gouden tijden voor corrupte politici.
De reden voor de verwoestijning van het dagbladlandschap is dat de omzet van de dagbladpers al sinds het begin van vorig decennium terugloopt. Dit is met name te wijten aan de terugval van de advertentie inkomsten. De geschreven media krijgen steeds meer concurrentie van andere media.
