Vestia moet failliet
“In het verleden behaalde rendementen bieden geen garantie voor de toekomst“. Dat weten we allemaal. Nou ja, allemaal – economen weten dat dus niet. Want de modellen waarmee economen het risico van beleggingen doorrekenen, Capital Asset Pricing Modellen, gaan ervan uit dat dat anders is. Wie (zoals ik) de wiskundig opbouw van deze modellen onder de loep heeft genomen zal tot zijn verbazing merken dat ervan uitgegaan wordt dat risico’s normaal verdeeld zijn, met een (op basis van het verleden) gekend gemiddelde en een (op basis van het verleden) gekende spreiding. Of dat er in ieder geval een andere verdeling is, met gekend gemiddelde en spreiding – zodat je je beleggingen met statistische zekerheid kunt spreiden over verschillende vormen van beleggen. Ik barstte letterlijk in lachen uit, toen ik bij dat stukje van het model was aangekomen. Economen gaan er vanuit dat in het verleden behaalde rendementen wel garantie bieden voor de toekomst…
En die modellen kloppen natuurlijk ook, althans, totdat er iets nieuws gebeurt, iets dat in het verleden (tenminste, in het verleden dat gedekt wordt door je tijdreeksen) niet gebeurd is. Dan gaat het mis. Zoals bij Vestia. De rente is nog nooit zo lang zo laag geweest, wat niet gedekt wordt door de tijdreeksen, waardoor Vestia nu met torenhoge schulden zit. Schulden die niet voortkomen uit de bedrijfsvoering – maar uit de casino-contracten die Vestia met de banken is aangegaan. Hoe heet dat ook al weer: een Faustiaans pact met de duivel, of zo?
Dat op zich is allemaal al erg genoeg. De sociale woningbouw in Nederland is goed geregeld. Niet zo goed meer als vroeger, maar toch nog steeds heel redelijk. En dat wordt nu door allerlei financiele avonturen (meervoud, want dit is niet het enige avontuur) te grabbel gegooid. Denk ook aan de door een overmaat aan hypotecair krediet veroorzaakte zeepbel in de Nederlandse grondprijzen (zie beneden), denk aan de bizarre avonturen met het ombouwen van cruisesechepen, denk aan het megalomane campusproject in Maastricht. En dat is nog lang niet alles.
Maar nu moeten andere woningbouwcorporaties de kosten van dit soort malligheid gaan opvangen, uiteindelijk over de ruggen van de huurders heen. Vergeet het maar. Laat de banken bloeden. Vestia moet failliet, de financiele wanconstructies moeten afgeschreven, de overheid moet een ‘sterfhuis’ organiseren waardoor de 80.000 woningen van Vestia in een nieuwe organisatie terecht komen. We moeten niet, voor de zoveelste keer, financieel wanbeleid door megalomane managers en kortzichtige banken afdekken ten kosten van de publieke middelen en het afbreken van de swociale structuur in Nederland.
En, o ja, wat betreft die grondprijzen. Volgens het Centraal Planbureau is die stijging (die overigens al is omgeslagen in een forse daling) een ‘Ricardiaanse’ stijging van de prijzen, veroorzaakt door meer vraag naar ‘ruimte’, die je niet moet willen tegengaan. Marktwerking, weetjewel. Ik meen me echter toch te herinneren dat Ricardo zelf dit soort stijgingen, mede voortkomend uit een kredietzeepbel, als ‘onverdiende inkomens’ van toevallige eigenaren van de grond zag, die maar beter konden worden afgeroomd…
”The future is like everything else, it is not what it was”. – Paul Valery